Er zijn een aantal dingen waarbij ik een fonkeling in mijn ogen krijg en als ik erover praat dan zie je het enthousiasme in heel mijn gezicht. Vuur is er één van. Het prikkelt al mijn zintuigen en geen enkel vuur wat ik maak is hetzelfde. Ik ben er gefascineerd door! En dat is eigenlijk niet zo gek. Dat zou iedereen in mijn ogen moeten zijn. Denk er maar eens over na. Wij mensen zijn het enige dier op aarde die op een gegeven moment dachten; wat als we vuur nou eens leren beheersen en gebruiken in ons leven? Geniaal idee, want het veranderde de wereld voorgoed. Zonder vuur zou landbouw niet mogelijk zijn geworden, laat staan de industriële revolutie.
Vuur stelde ons als mens dus in staat om grote ontwikkelingen door te maken. In het begin zorgde het vuur ervoor dat we wilde dieren op afstand konden houden. De eerste stap in de overheersing van het dierenrijk was gemaakt. We konden ons warmen aan het vuur en ons eten koken, zodat het makkelijker verteerbaar werd.
Bij de jager-verzamelaars was het kampvuur de centrale plek; hier werd samen gekookt en sterke verhalen over de jacht gedeeld. Sociaal gezien was het kampvuur dusdanig belangrijk dat ze zich identificeerden bij welk vuur ze hoorde. Dus ik ben Ray, van het vuur Roovers.
Later stond het vuur aan begin van onze overgang van jager-verzamelaar naar het agrarische regime. Stukken bos werden afgebrand en de zwerflandbouw was begonnen. Inderdaad zwerflandbouw, want al gauw kwamen we erachter dat je een stuk land maar een paar jaar kunt gebruiken als je het niet kan bewerken of bemesten.
Maar, met vuur kun je gereedschap en werktuigen maken en we hobbelden mooi de ijzertijd in. De permanente landbouw was met de komst van die werktuigen ook een feit. We maakten dieren tam om ons met ploegen te helpen. Hoe slim. We waren er wel dubbel zoveel tijd mee kwijt omdat het vuur niet meer al het werk deed.
Nog een andere kant van de medaille was dat we behalve gereedschap ook wapens konden maken en uiteindelijk buskruit en allerlei ander oorlogstuig. Met de industriële revolutie op volle gang konden we pas in de negentiende eeuw profiteren van die explosieve eigenschap van vuur en was een paard en wagen overbodig.
Tegenwoordig in ons huidige leven, is vuur minder zichtbaar. De houtkachel is vervangen door de CV, lucifers zie je zelden meer en menig auto rijdt op een batterij. Geen wonder dat we vergeten zijn hoe we vuur kunnen maken zoals onze voorouders het deden. We hebben het niet meer nodig. Toch?
Ik denk dat we juist in deze tijd stil moeten staan bij het vuur, wat het ons gebracht heeft en wat het ons nog kan brengen. Dat laatste zie je dus alleen als je wél een vuurtje maakt.
Als ik een drukke werkdag heb gehad met veel prikkels en mijn hoofd zit vol, dan is het eerste wat ik doe naar buiten gaan. Een paar blokken hout kloven en een vuur aanmaken. Het is een soort overgangsrite geworden, wat mij helpt de balans te vinden.
Sociaal gezien heeft mijn vuur Roovers ook een functie. Het verbindt ons en maakt dat er gesprekken en verhalen op gang komen.
Ik ben een familieman en één van mijn waarden is geborgenheid. Mijn vuurplaats is dus ook de centrale plek in de tuin. We koken daar vaak samen op het vuur. In plaats van 1 iemand die achter het fornuis staat. Sociaal gezien heeft mijn vuur Roovers ook een functie. Het verbindt ons en maakt dat er gesprekken en verhalen op gang komen. Het maakt dat je aandacht voor elkaar hebt en niet voor je telefoon of tv. En, buiten zijn bij een vuur zorgt ervoor dat je melatonine aanmaakt, dus je slaapt ook een stuk beter.
In de natuur voel ik me op mijn best en dat begint voor mij bij het maken van mijn vuur.
Wil je ontdekken of dat voor jou ook werkt? Dan delen Twan en ik ons vuur graag samen met jou op onze Mannendag. Samen met andere mannen gaan we leren over ons eigen gedrag. We doen dit buiten, in de natuur. Verder gaan we vaardigheden leren die ons helpen in de natuur te verblijven, zoals vuur maken.
Wij luisteren écht naar de verhalen die jij te vertellen hebt, je wordt gehoord.
Ga je mee?
Ray