Ik was mijn speer kwijt

Jaren geleden kreeg ik een onrustig gevoel. Vaste baan, gezin met twee kinderen en we woonden in een leuke nieuwbouwwijk, waar de kinderen fijn en veilig konden spelen op het door de gemeente aangelegde “speelparkje”. Niks aan de hand dus, alles liep op rolletjes. En toch had ik het gevoel, dat ik mijn speer kwijt was. Niet letterlijk natuurlijk, want ik had geen speer, nooit gehad ook. Of toch wel?

Wat ik miste was iets anders. Mijn verbinding met buiten, de natuur en het creëren van iets uit niets. Dat had ik als kind wel, voor zover ik me kon herinneren. Ik was nooit binnen en altijd bezig met “iets” te maken. Of het nou een hut was of een skeltercamper van pallets.

Later leerde Bert Poffé me, dat dit “ongestructureerd buitenspelen” heet. Ik leerde Bert kennen, toen ik me in 2013 inschreef voor de jaaropleiding Hike & Survival Instructeur bij Voshaar Outdoor & Education. Ik wilde weer naar buiten, ook al was ik wat ouder dan de gemiddelde cursist. Dus, heb ik me ingeschreven en mijn outdoor spullen afgestoft.

Buitenspelen voor volwassenen

Ik keek uit naar ieder cursus weekend in Eibergen of iedere week dat we de grens over gingen. Ik was er weken van tevoren al mee bezig. Spullen pakken, inlezen, oefenen met kaart en kompas, vuur maken, shelter bouwen, wilde planten zoeken. Het mooiste compliment kreeg ik aan het einde van dat jaar van mijn instructeur “je verdient de enthousiasme prijs, je komt hier met een grote grijns op je gezicht en hoe zwaar of moeilijk we het ook hebben, aan het einde van die week heb je nog steeds die grote grijns op je bek”. Of zoiets dus. Maar ik was blij, ik had mijn speer teruggevonden.

Moe maar blij na het examen.

Later, na mijn scheiding, ben ik in een klein houten huisje in een bosrijke omgeving gaan wonen. Ongeveer het eerste wat ik en mijn kinderen daar gemaakt hebben was een vuurplaats met een levend wilgenscherm eromheen en een bloemen/moestuin. Het eerste jaar had ik geen wasmachine, dus vulde ik een dry bag met kleren en water en sloegen we daarop alsof het een boksbal was. Werkt prima in de zomer trouwens. Ik wilde terug naar… ja, waar wilde ik terug naar?

Van Ego naar Eco

Ik werk bij een communicatiebureau, David. Tijdens een teamsessie werd de vraag gesteld: “Maak een protestbord”. Mijn bord zag er zo uit, Ego vs Eco. Een piramide met een mens bovenin en dieren en planten eronder aan de linkerkant. Aan de rechterkant een cirkel vol dieren en planten. Het dier “de mens” stond er ook gewoon tussen.

Boodschap: plaats de mens niet boven de natuur, maar er middenin. We zijn er onderdeel van. En dat zijn we nog niet zo heel lang geleden vergeten. Dat houdt me bezig. En dat drijft me om te leven zoals ik leef.

Ga mee met ons op een MANNENdag

Je gaat er pas over nadenken wat je echt belangrijk vindt als iemand het je vraagt. En dan doorvraagt, om er vervolgens samen over te praten. Zo heb ik één van mijn belangrijkste drijfveren ontdekt en maak ik bewustere keuzes in wat ik doe en wat ik laat. Wil je ook jouw drijfveren ontdekken? Ga dan mee met ons naar buiten! Op zoek naar wat er voor jou echt toe doet en wat je drijft. En ondertussen pik je nog mooi wat buitenvaardigheden mee.

Ga je mee?

Ray